Akıntıda boğulmakla, tutunmak arası bir yer. Çok su yuttuğumdan şuurum bulanık. Ne tarafa yüzersem tutunurum, kurtulurum, var olurum bilmiyorum bile. Arada derin derin nefesler alıyorum. Sonra yine batıp çıkıyorum. Gözlerim baygın. Bitse artık diye bir yılgınlıkla, “hahh işte şuna tutunursam kurtulurum” diyip köksüz bir dala elimin vurması gibi hayat. Çok mücadele ettiriyor. Çok yoruyor. Hırçın olmasaydı keşke dedirtiyor. Sakin bir gölet olsaydı, dalgaların halkalarını sayabildiğince dingin. Olmuyor ama.
Cümlelerle iletişim kurduğumu sanırdım. Ruhumun rengiyle iletişim, enerjisiyle bağ kuruyorum oysa. Bazen evrene yayılan çığlıklarım var. Tekliklerim var. Anlaşılmayı bekleyen, anlatan, yine de kendisinden başka bir kendinin yaratıldığı zihinlerle mücadele eden ben. Kendim gibi yaşamak kolay. Sen gel, kendin gibi var et bilişleri. Kim olduğunu anlatmak çok zor. Dünyayı sen gibi görmeyen bir göze, denizin mavi olduğunu söylemek ama “saçmalama tabiki beyaz”, “tabiki her renk”, “renk diye bir şey yok”, “denize kafa yorma”, “bence de mavi ama lacivert tonunda” gibi envayi çeşit cevapla boğuşmak. Yalın isterdim bu hayatı. Benim gibi baksın. Benden sarsın. Köklerimle bağlansın. Uçmasın, kaçmasın, kırmasın. Benim gibi yorulmasın.
Sonra düşüme alıyorum kalemi, satırlar oluşturuyorum. Mısralar, dizeler giriyor araya nakaratlarla. Tam bestemi yazdım derken bir bakıyorum ben aslında her şeyiyle bir romanın tam orta yerinden hayata tekrar tekrar dalıyorum. Ne hadler belli, ne kimlikler. Kimi nerde var edeceğime ben mi karar veriyorum? Oysa prens olmasını hayal ettiğim kurbağalarla savaşım var. Ruhumu yer çekiminden çıkaracak kalplere inanmak, “Hulk” un yeşil değil pembe olduğunu görmek, gökyüzünde yürümek, köpüklerde yüzmek, sevgide yıkanmak, zamanın sırtından yeşilliklere dalarken bu hayalgücüne olur veren bir zihne sarılmak istiyorum. Yoklukla yoksulluk arasındaki tüm azlıkları silip bir de öpeyim avuçlarından yarını… Sonra mışıl mışıl gerçeklere uyanacağımı bildiğim bir uykuya dalar gibi, düşlerimin gerçekleşeceğini bekleyim. Tüm hayal dünyama rağmen yalın bekleyim ama. Yalın yürek bekleyim.