Paylaş
Tutunmak güçlü olmakla bağdaş. Ellerin kayarsa, malum, düşersin. Bu seni rahat bırakacaklar anlamına gelmez ama. Mesela güçlüysen ya tutunduğun dalı ya kollarını kesmeye çalışırlar. Yüreğinle mi tutundun, kanatmaya… Aklınla mı tutundun, tüm hücrelerinden kurtulana kadar aptal etmeye. Anlayacağın güçlü olmak matah bir şey değil. Diyelim ki işsizsin, borcun var, imkanın, onurun, varlığın var. Nefesin kesilene kadar iş ararsın. Kimseler beğenmez. Ama mağdur ol, sokakta yat, para kazanman garanti. Çünkü güçsüze yardım eden yürek emeğe saygı duymaz. Meselâ arkadaş olarak, sevgili olarak, çalışan olarak mükemmel ol. Asla değerin bilinmez, meğer ki hata yap, mazlum ol, aldatıcı ol. Kesinlikle seni haklı bulan bir yan ve yandaş bulursun. Ama diksen, yalnızsındır. Güçlü olmak suçlu olmak gibidir. Zaten yardıma ihtiyacın yoktur, o yüzden kimse seni anlamak için dönüp bakmaz, derdin var mı sormaz, derdin varsa yardım istemen düstûrsuz gelir. Güçlü ağlayınca, güçsüzleşti bile denmez. Samimiyetsiz olur. Sanki insan nefes almamalıymış, alamazmış gibi. Sevmemeliymiş sevemez gibi. Dinlenemez, eli tutulamaz, içinde bir çocuk hiç olmamış da yokmuş gibi. Ekmek değil demir yermiş gibi. Ağlamaz cıva döker gibi. Düşmez beton olur gibi. Sormaya, sorulmaya gerek yok da iç içe geçen kırılmaz camlar gibi. Güçlü müsün? Kesin taşımak zorunda olduğundan kat be kat fazla yükün vardır. Üstelik asla şikayet etmediğinden duvarların olur. İçini açmazsın da dönüp bir tek kişi burda ne varmış demez. Ne yeşerir ya da ne yok olur hep saklıdır. Kırbaç gibi iner her yalnız kalış. Her sınav sonucunun bedelleri bıçak darbesidir de dönüp kanadığında bakan olmaz. Çünkü güçlü dediğin komiktir, başarılıdır, kimseye ihtiyacı yoktur, zengindir, eğlencelidir. Usludur hep. Ağlamaz. Şikayeti olmaz. Çıtı bile çıkmaz. Mış gibi yapıştırdıgın, bilmediğin ve hatta bir kez dahi merak etmediğindir. Keşke diyor insan. Aldatsaydın şunca insanı da sevenin soranın sırada olsaydı. Keşke yanlış olduğunda olur mu öyle şey denilseydi, bir kucak bir yol gösteren olsaydı da kırbaç gibi inen sivri söz ya da eleştirilerin kanlı sopası kafana kafana inmese, sırtına yüklenmeseydi. Küçük çocuğun kafasını okşayan büyüklerin gibi yol göstericilerin olsaydı da herkes seni kanlı rakip, stratejist tehlike görmeseydi. Böyle insan değil de.. Böyle kimse ve koşulsuz… İhtiyacı yok sanılıyor! Böyle sonsuza kadar yaşarsın gibi…Kovulursun içinde gitmek istediğin her yoldan. Kader değil seçim gibi yaşarsın da değiştiremezsin en çok yüreğinde bir aman. Aldatmazsın ya ruhunu, satmazsın ya asalak bir yandaşlığa, aman aman… Güç dediğin marifet değil yük. Vurma demezsin de bakarsın. Kimse bakmaz, kimse görmez, kimse bilmez. Hiçkimse kadar değersiz, herkes kadar çoksundur. Mağrur, gururlu, kalbinde sıkışan bir an olduysa okuduğun tek bir kelimede dahi. Bu senin yazındır. Senden nicelerinin olduğunu, konuşulmasa da yalnız olmadığını bil diye yazılmıştır bu yazı!